ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ της Ζωής Συμεωνίδη

 ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ 

Κ13 Παυσάνικα Γεράκια

Μετά την παρουσίαση και το τραπέζι που έγινε πήγαν σπίτι τους όλοι μαζί, ο Παυσανίας πήγε στο δωμάτιό του και πήρε ένα τετράδιο που είχε μέσα και πήγε στο σαλόνι...
<< Λοιπόν, το ξέρω ότι μπορεί να μην είναι τόσο καλό όσο της Πανωραίας αλλά. Είπα να δοκιμάσω την τύχη μου, ελπίζω μόνο να μην γελάτε με αυτό ή να μου λέτε ότι σας αρέσει για να μην πληγωθώ, δεν μου αρέσει το ψέμα, γιατί ακόμα και αν δεν σας αρέσει εγώ θέλω να το ξέρω και να προσπαθήσω να βελτιωθώ>>
Αυτές οι λέξεις τους τσάκισαν καθώς σκέφτηκαν πόσα ταλέντα μπορεί να υπάρχουν και μην δείχνουν αυτά που κάνουν γιατί φοβούνται μήπως τους δουλεύουν, τώρα ήθελαν όπως και δήποτε να ακούσουν την ιστορία που είχε γράψει ο Παυσανίας...
>> Ζούσαν κάποτε δυο γεράκια, Θανάσης και ο Απόστολος, ήταν κολλητοί και όπου και να πήγαινες τους έβλεπες μαζί, φωλιά του ενός μπορεί να απείχε αρκετά μακριά από του άλλου αλλά ήταν χαλάλι μπροστά στην φιλία τους. Ο Απόστολος και ο Θανάσης μπορεί να ήταν αντίθετοι αλλά ήταν αχώριστοι, κάποια μέρα όμως  ένας κυνηγός προσπάθησε να σκοτώσει τον Απόστολο, εκείνος μπορεί να γλύτωσε και αυτό τσάντισε τον κυνηγό που με μια κίνηση με την καραμπίνα του διέλυσε την φωλιά του και τον έκανε στην ουσία άστεγο, η σκέψη του κυνηγού ήταν πως αφού είχε μείνει  άστεγο το γεράκι θα ήταν εύκολο μετά να το πιάσει, ο Απόστολος έκλαψε γοερά για το σπίτι που έχασε και άρχισε να πετάει από εδώ και από εκεί.
Κάποια στιγμή τον βλέπει ο Θανάσης, που πετούσε για ψάξει για τροφή, τα δάκρυα του Απόστολου από την θλίψη έγιναν ψιχάλες που όποιος της είχε πάνω του έκλαιγε και εκείνος, τον πλησίασε και τον ρώτησε το συμβαίνει, οι λέξεις του ήταν λες και κάποιος της έκοβε με μαχαίρι κάθε φορά, κάθε λεπτό και κάθε στιγμή, ο Θανάσης άνοιξε τα πελώρια φτερά του και αγκάλιασε τον Απόστολο, τον συμπόνησε μα η καρδία του Απόστολου χτυπούσε μαραθωνικά από φόβο και  με τα χίλια ζόρια κατάφερε και είπε τι του είχε συμβεί, καθώς ο Θανάσης είχε αγκαλιά τον Απόστολο του είπε πως μπορούν να μείνουν μαζί και να επεκτείνουν την φωλιά και έτσι έγινε, τα δυο γεράκια την διαλύσαν λίγο και ο ένας έμεινε να την προσέχει ενώ ο άλλος θα έφερνε  διάφορα για να την μεγαλώσουν…στο τέλος έγιναν συγκάτοικοι αγαπημένοι…<<
<<Είναι υπέροχο Παυσανία μου, θερμά συγχαρητήρια!>> είπε η Πανωραία
<<Πράγματι! Και νομίζω πως αξίζει να πάει και κάπου αυτό>> συμπλήρωσε ο Σόναπ
<< Τι είπες?>> είπε έκπληκτος ο Παυσανίας
<< Μα βέβαια… έχω μια γνωστή μου που έχει ένα λογοτεχνικό μαγκαζίνο, πιστεύω θα χαρεί πολύ να σε βοηθήσει, κάτσε πρώτα να την πάρω ένα τηλέφωνο, μην σε ξεσηκώνω άδικα….>>
<< Ναι? Έλα καλή μου εγώ είμαι ο Σόναπ, καλά είσαι? Ναι και εγώ καλά είμαι ευχαριστώ, να σου πω καλή μου, το μαγκαζίνο το έχεις ακόμα? Τέλεια! Έχω έναν φίλο εδώ που έχει γράψει κάτι πολύ ωραίο και του αξίζει να δημοσιευτεί! Να του πω να σου το στείλει? Τέλεια σε ευχαριστώ πολύ!>>
<< Τι σου είπε?>> ρώτησε με αγωνία ο Παυσανίας
<< Σε δέχτηκε! Τώρα αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να γράψει το κείμενο στον Η/Υ και μετά εγώ θα σου δώσω το email της κοπέλας να της το στείλεις, μπράβο Παυσανία!>>
<< Αγαπούλα μου μπορείς να με βοηθήσεις να το γράψω?>> Ρώτησε ο Παυσανίας την Πανωραία ενώ τα μάτια του έλαμπαν απ’ ευτυχία.
<< Βεβαίως! Έλα πάμε!>>
Μετά από περίπου 1 ώρα είχαν έτοιμο τον αρχείο με την ιστορία του Παυσανία, τότε ο Σόναπ τους είπε που να το στείλουν και έτσι και έγινε, έκτοτε άρχισε η αναμονή.. όχι για πολύ όμως γιατί πήραν απάντηση και το διήγημα του Παυσανία αναρτήθηκε, ο Παυσανίας αγκάλιασε συγκινημένος την Πανωραία και τον Σόναπ, τότε η Πανωραία πέταξε την ιδέα μήπως έβαζαν μια σκήνη που το γεράκι της σειράς θα ήταν σε μια κούνια σαν μωρό και η πρωταγωνίστρια θα του διάβαζε μια ιστορία, ο Παυσανίας χάρηκε πολύ και το έδειχνε αυτό, δεν ήταν άνθρωπος που έκρυβε αυτά που ένιωθε είτε καλό είτε κακό πάντα μίλαγε για τα συναισθήματα του και αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που του έμαθε η Πανωραία, άρχισε να τραγουδάει χαρούμενος και να χορεύει και ο Απόστολος τον χαίρονταν και εκείνος ενώ άρχισε να τραγουδά μαζί του, η Πανωραία άρπαξε την κιθάρα της και τους συνόδεψε μελωδικά μέχρι που θυμήθηκε πως ένας εκδοτικός οίκος έκανε διαγωνισμό, πήγε στον Παυσανία και τον ρώτησε αν θέλει να συμμετέχει και έτσι και έγινε, ο Παυσανίας έστειλε το  διήγημά του και περίμενε απάντηση, μετά από περίπου 2 μέρες έμαθε πως τον δέχτηκαν στον διαγωνισμό! Ήταν μια ακόμα μέρα χαράς για εκείνους και οι γιορτές όπως έδειχναν τα πράγματα θα γίνονταν τρόπος ζωής για εκείνους, η Πανωραία πια όπου την διάλεγαν μιλούσε και για αυτά που κάνει ο Παυσανίας ενώ περίμεναν τα αποτελέσματα από τον εκδοτικό, στο μεταξύ το μυθιστόρημα της Πανωραίας είχε γίνει best seller και ήταν μέσα στην λίστα με τα 10 καλύτερα μυθιστορήματα ενώ το όνομά της βρισκόταν κάτω από αυτού του αγαπημένου της συγγραφέα.
Την ήμερα που ανακοινώθηκε αυτό, σκεφτήκανε να κάνουνε μια γιορτή στην αυλή του σπιτιού τους, με την βοήθεια του Σόναπ μετέφεραν ένα τραπέζι που είχαν στην αποθήκη και κάλεσαν αρκετό κόσμο, στην υγεία όλων όσων βοήθησαν να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρά τους, στην κουζίνα γινόταν χαμός μα όλοι έκαναν ότι μπορούσαν, ο Απόστολος πήρε πράγματα που ήταν εύκολο να κουβαλήσει και δεν  κινδύνευαν να πέσουν κάτω και να σπάσουν, ο Σόναπ πήρε την ανθρώπινη μορφή του και ήταν υπεύθυνος για τα ποτά, ο Παυσανίας είχε πάρει ένα γλυκό έκπληξη να κεράσει τους καλεσμένους, μπορεί να τους κόστισε λίγο ακριβά αλλά ήταν χαλάλι μπροστά στην ευτυχία που ζούσαν, στο τραπέζι δεν μιλούσαν για τον εαυτό τους αλλά έλεγαν στον κόσμο να μάθει να τολμάει και μην τρομάζει, να μάθει να κάνει υπομονή και να μην τα παρατάει, να πάρει δηλαδή με λίγα λόγια την ζωή στα χέρια του ή να την αρπάξει από τα μαλλιά, μετά από λίγο ήρθε και ο Παυσανίας με τις δυο τούρτες, η μια είχε μάλιστα το εξώφυλλο από το μυθιστόρημα της Πανωραίας ενώ η άλλη μια εικόνα με ένα γεράκι αγκαλιά με ένα τουκάν, την ώρα του γλυκού ο καημένος ο Απόστολος από την λαιμαργία του έπεσε μέσα στο κομμάτι του και όλοι ξεκαρδίστηκαν…
<< Ρε παιδιά τι να κάνω τόσο νόστιμο γλυκό>> είπε ο Απόστολος γελώντας
<< Έλα να σε σκουπίσω εσέν->>
Και ο Παυσανίας δεν μπορούσε με τίποτα να κρατήσει το ρέψιμο που του ήρθε εκείνη την στιγμή παραλίγο να πονέσει η κοιλιά του κόσμου από τα τόσα γέλια, αυτό έκανε την Πανωραία πολύ  ευτυχισμένη, το βράδυ οι έπεσαν όλοι ξεροί καθώς σύντομα θα ξεκινούσε και το ταξίδι για τα γυρίσματα της σειράς...