Επιρροή του σκύλου-οδηγού σε άτομα με-οπτική-αναπηρία - του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

Περιεχόμενα

Περιγραφή…………………………………………………….

Εισαγωγή………………………………………………………

Ερωτηματολόγιο…………………………………………..

Μεθοδολογία έρευνας………………………………….

Ερευνητικά ερωτήματα………………………………….

Κυρίως μελέτη……………………………………………….

                         a. Αυτόνομη διαβίωση για άτομο με οπτική αναπηρία.

                              Β. Χρήση σκύλου οδηγού.

Συμπεράσματα………………………………………………

Βιβλιογραφία………………………………………………….

Περιγραφή 

Στόχος του συγκεκριμένου άρθρου είναι να εξετάσει τους τρόπους αυτόνομης διαβίωσης των ατόμων με οπτική αναπηρία και πως μπορεί ο σκύλος – οδηγός να τα βοηθήσει. Πια είναι τα οφέλη από την συμβίωση του με έναν σκύλο - οδηγό, και πιες οι δυσκολίες που ενδεχομένως να αντιμετωπίσουν εκείνα τα ατομα

Εμβάθυνση στο συναίσθημα: : Όλοι οι άνθρωποι που είμαστε γεννημένοι χωρίς κάποια αναπηρία θα έχουμε πονέσει πολλές φορές από το συναίσθημα της μοναξιάς. Εύλογα τότε δημιουργείται το ερώτημα <<εκείνος που έχει γεννηθεί με κάποια αναπηρία, πως θα διαχειριστεί εκείνο το <<άγριο>> συναίσθημα.    Ένα άτομο με οπτική αναπηρία θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες που για τον απλό άνθρωπο ενδεχομένως να μην υπάρχουν. Η αναπηρία όρασης ατυχώς δημιουργεί στο άτομο φόβο και ανασφάλεια, δηλαδή δεν του δίνει αυτό ακριβώς που χρειάζεται, κίνητρο για ζωή. Του δημιουργεί σοβαρή δυσκολία στον προσανατολισμό, αλλά και επηρεάζει πολύ αρνητικά την αυτοπεποίθηση του. Σημαντικοί  τομείς της αυτόνομης διαβίωσης είναι η ανεξάρτητη κινητικότητα στο περιβάλλον, αλλά και η πρόσβαση σε πληροφορίες, και για τα δύο θα μιλήσουμε αναλυτικότερα παρακάτω. Επίσης πολύ σημαντική ικανότητα είναι το άτομο να ελέγχει τους χώρους στους οποίους ζει. Ο σκύλος – οδηγός μπορεί να προσφέρει αρκετά χρήσιμες βοήθειες σε ένα άτομο με οπτική αναπηρία καθώς θα βελτιώσει ποιοτικά την ζωή του ατόμου, βελτιώνει τον προσανατολισμό του, βελτιώνει την στάση σώματος του ατόμου, τον συντονισμό του βλέμματος του, βελτιώνει την κοινωνική ζωή. Σίγουρα όμως κατά την διάρκεια της συμβίωσης του με έναν σκύλο – οδηγό θα παρουσιαστούν και αρκετά εμπόδια, ο χειριστής να διεκπεραιώσει τις ανάγκες ου σκύλου. 

Εισαγωγή

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΚΑΙ ΣΚΥΛΟΣ ΟΔΗΓΟΣ:  Το θέμα  της αυτόνομης διαβίωσης των ατόμων σήμερα έχει πάρει ευρωπαϊκές διαστάσεις.  Η δυσκολία της αυτόνομης διαβίωσης  γεννάει αυτόματα και άλλες αναπηρίες στους <<κινητικότητα>>, και <<προσανατολισμός>>. Οι βασικότερες δυσκολίες που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από το άτομο με οπτική αναπηρία είναι η απουσία κινήτρου για ζωή. Αντιθέτως το συγκεκριμένο άτομο είναι κατακλυσμένο από το συναίσθημα του φόβου. Ο σκύλος  οδηγός είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε την περίοδο του Α’ παγκοσμίου πολέμου για την εξυπηρέτηση των Γερμανών στρατιωτικών. Στην Ελλάδα η πρώτη σχολή που επιστράτευσε τον συγκεκριμένο θεσμό ήταν η σχολή <<Ελληνική Σχολή Εκπαίδευσης Σκύλων - Οδηγών Τυφλών για Άτομα με Τύφλωση και Μειωμένη Όραση>>, το 2008. Την σημερινή εποχή ατυχώς ασκεί μεγάλη επιρροή η κορύφωση της <<ευγονικής>>, πολιτική η οποία είπε όχι στην διαιώνιση των συγκεκριμένων ατόμων, δηλαδή δεν τους επιτρέπει να ανέβουν  κοινωνικά, η συγκεκριμένη κατάσταση έχει σαν αποτέλεσμα την θέσπιση μέτρων, ένα από τα συγκεκριμένα μέτρα είναι η φυλάκιση των ατόμων που είναι γεννημένα με κάποια αναπηρία. 

ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ δύο δυσκολίες που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν κατάλληλα από το άτομο με αναπηρία. Είναι δύο δυσκολίες που γεννιούνται από την αναπηρία στον τομέα της αυτόνομης διαβίωσης. Με τον όρο <<κινητικότητα>> εννοούμε την ανθρώπινη δυνατότητα να δημιουργεί τεχνικές που θα τον διευκολύνουν στην μετακίνηση του. Με τον όρο <<προσανατολισμός>> εννοούμε την ικανότητα του ανθρώπου να αντιλαμβάνεται τον χώρο στον οποίο βρίσκεται. Μεγάλο όπλο αντιμετώπισης εκείνων των δυσκολιών είναι η προσωπικότητα του παιδιού, καθώς είναι αναπόσπαστο κομάτι του εξατομικευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος που δημιουργείται από ειδικούς.

Κυρίως Μελέτη

ΣΚΥΛΟΣ ΟΔΗΓΟΣ  ΚΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ Δύο ακόμη δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει ένα άτομο με οπτική αναπηρία είναι η κατανόηση περιβαλλοντικών εννοιών, αλλά και στην κατανόηση του αναφορικού λεξιλογίου. Συνήθως όμως η μεγαλύτερη δυσκολία που θα χρειαστεί να  αντιμετωπίσει είναι  η αυτόνομη διαβίωση, καθώς  εκείνο το άτομο βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου καλείται από μόνο του να αντιμετωπίσει όχι μόνο την αναπηρία του, αλλά και την ένταξη της στην διαβίωση του. Ο σκύλος οδηγός είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος για να βοηθά εκ του ασφαλούς τα άτομα με οπτική αναπηρία, κυρίως στην μετακίνηση τους. Η εκπαίδευση του κρατά περίπου έναν χρόνο βοηθά πολύ εκείνα τα άτομα στον προσανατολισμό, στην κινητικότητα, στην συντροφικότητα, στην κοινωνικότητα, αλλά και στην αυτοπεποίθηση.  Στον τομέα της αυτοπεποίθησης βοηθά καθώς αυξάνει τις πιθανότητες αυτόνομης μετακίνησης του συγκεκριμένου ατόμου, ενισχύει πολύ την συντροφικότητα, στον τομέα της κοινωνικότητας βοηθά καθώς στον δρόμο προσεγγίζει πολύ κόσμο  με αυτό που κάνει. Ο σκύλος παρέχει μεγάλη αίσθηση της ασφάλειας. Οι μόνες δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν  είναι στον οικονομικό τομέα, καθώς η εκπαίδευση του σκύλου μπορεί να κοστίσει ακριβά. Οι ράτσες των σκύλων που συνήθως επιλέγονται για διεκπεραιώσουν τον συγκεκριμένο τομέα είναι Λαμπραντόρ, Γκόλντεν Ριτρίβερ, και γερμανικοί ποιημενικοί, κυρίως χάρη ττης εξυπνάδας τους, αλλά και για την ευγνωμοσύνη που δείχνουν στους χειριστές τους. 

ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ. Ένα άτομο με οπτική αναπηρία θα δυσκολευτεί να κατανοήσει περιβαλλοντικές έννοιες (Δεξιά – αριστερά πχ). Θα πρέπει να διαμορφώσει μέσα στην σκέψη του μια εικόνα του χώρου στον οποίο βρίσκεται. Η συγκεκριμένη εικόνα καλλιεργείται αναλόγως με την αλληλεπίδραση που δημιουργείται ανάμεσα στον άτομο και στον χώρο, και η συγκεκριμένη διαδικασία τον βοηθά να βελτιωθεί στον τομέα του προσανατολισμού. 

ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ – ΆΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ. Η γλωσσική κατάρτιση  του συγκεκριμένου ατόμου δεν θα μείνει ανεπηρέαστη. Ο λόγος του είναι συνήθως φτωχός και παρουσιάζει αναπηρία στην έκφραση συναισθημάτων. Αιτία των δύο προαναφερόμενων είναι αδυναμία του συγκεκριμένου ατόμου να αντιληφθεί τους ήχους από το περιβάλλον γύρω του. Επίσης ένα άτομο με οπτική αναπηρία συχνά παρουσιάζει δυσκολία στην χρήση - κατανόηση  αντωνυμιών, αλλά και την άρθρωση του λόγου. Οι προαναφερόμενες δυσκολίες γεννιούνται από την αναπηρία στον τομέα της <<κινητικότητας>>.

ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ. Ο εφοδιασμός με γνώσεις και η δημιουργία μεγάλου και σταθερού εδάφους με ικανότητες, με γνώσεις, και δυνατότητες, σίγουρα θα δημιουργήσει μια πολύ δυνατή αφετηρία για την εξέλιξη του ατόμου. Άρα ο κοινωνικός του περίγυρος θα πρέπει συχνά να του αναθέτει αρμοδιότητες με σκοπό να του δίνει το κίνητρο για να αποκτήσει δυνατότητες, γνώσεις, και ίσως ταλέντο. Οι αρμοδιότητες εκείνες συνήθως ξεκινούν από οικιακές εργασίες, και συνεχίζουν με εξωτερικές δουλειές. 

ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ – ΟΔΗΓΟΥ. Βοηθάει το άτομο με οπτική αναπηρία να εξοικειωθεί  με τον περιβάλλοντα χώρο, αναπτύσσει τον κοινωνικό του περίγυρο,   μεγαλώνει πολύ τον βαθμό της αυτοεμπιστοσύνης.  Δηλαδή βοηθά το άτομο καθοριστικά στους τομείς <<προσανατολισμός>>, και <<κινητικότητας>>.

Βιβλιογραφία

Διπλωματική εργασία: Η συμβολή του σκύλου – οδηγού στην αυτόνομη

διαβίωση των ατόμων με οπτική αναπηρία. Συμεωνίδου Σοφία, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ: ΣΧΟΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Μια κοινωνία για όλους: Αυτόνομη διαβίωση των αναπήρων, κεντρική ομιλία, Σταυρούλα Πολυχρονοπούλου, καθηγήτρια ΠΤΔΕ- ΕΚΠΑ.